Podjeliśmy inicjatywę upamiętnienia płk. Aleksandra Nowaczyńskiego, bohatera II wojny światowej, poprzez nadanie jego imienia nowo powstałemu mostowi w Urzędowie. Działania te mają na celu przywrócenie pamięci o zasłużonym żołnierzu oraz podkreślenie jego wkładu w walkę o wolność Polski.
Pułkownik Aleksander Nowaczyński był dowódcą 8. batalionu strzelców brabanckich w ramach 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. Jego oddziały brały udział w kluczowych operacjach wojennych na froncie zachodnim, przyczyniając się do wyzwolenia wielu miejscowości we Francji, Belgii i Holandii. Jego zasługi zostały docenione licznymi odznaczeniami bojowymi.
Fundacja, we współpracy z władzami samorządowymi oraz lokalną społecznością, dąży do uhonorowania płk. Nowaczyńskiego w sposób trwały i godny. Most, który otrzyma jego imię, stanie się symbolem odwagi, poświęcenia i patriotyzmu, a jednocześnie będzie przypominać przyszłym pokoleniom o bohaterstwie polskich żołnierzy.
Inicjatywa ta wpisuje się w szersze działania Fundacji Wspierania Nauki i Rozwoju mające na celu popularyzację historii polskiego oręża oraz uhonorowanie zasłużonych bohaterów. To ważny krok w budowaniu lokalnej świadomości historycznej i kultywowaniu pamięci o tych, którzy walczyli o niepodległość naszej ojczyzny.
Aleksander Nowaczyński urodził się 24 listopada 1900 roku w Urzędowie. Jako młody chłopak rozpoczął karierę wojskową. Jeszcze w okresie zaborów podjął się działalności w konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Po odzyskaniu niepodległości wstąpił ochotniczo do formującego się Wojska Polskiego i wyruszył na front ukraiński. W ramach 23. pułku piechoty, wziął udział również w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu wojny polsko- bolszewickiej Nowaczyński w ramach zasług na polu walki otrzymał propozycję przejścia do służby zawodowej. W styczniu 1921 r. skierowano go do Szkoły Oficerskiej w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu w 1923 r. w stopniu porucznika został dowódcą plutonu w 23. pułku piechoty, który stacjonował we Włodzimierzu Wołyńskim. W latach 1924- 1928 pełnił funkcję referenta w Dowództwie Okręgu Korpusu II w Lublinie. W 1930 r. Aleksander Nowaczyński został awansowany do stopnia kapitana i przeniesiony do 28. Dywizji Piechoty na stanowisko szefa sztabu. W marcu 1939 r. otrzymał stopień majora i nowy przydział: na stanowisko I-go zastępcy dowódcy Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza w Skałacie. 14 września 1939 r. został przeniesiony do Zaleszczyk, gdzie objął stanowisko komendanta miasta. Dowodził ewakuacją ludności przez przejście graniczne z Rumunią. Na początku 1940 r. przedostał się przez Jugosławię i Grecję do Francji, gdzie natychmiast dołączył do formującego się Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 10. Brygady Kawalerii Pancernej formującej się w rejonie Orange-Bollene. Objął stanowisko dowódcy szwadronu w dywizjonie przeciwpancernym. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii objął dowództwo Pociągu Pancernego „H” operującego w ramach III Dywizjonu Pociągów Pancernych w rejonie Canterbury. Później został przeniesiony do Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Sosabowskiego, a w grudniu 1943 r. do 1. Dywizji Pancernej gen. Maczka. Objął tam dowództwo 8. Batalionu Strzelców – nazywanych od bitwy w Normandii „krwawymi koszulami”. Na jego czele przeszedł cały szlak bojowy od Normandii poprzez Belgię i Holandię aż do niemieckiego portu wojennego w Wilhelmshaven.
